marathi kavita on life
बुगडी माझी सांडली ग ....
कार ह्यांनी ठोकली ग जाता
माहेराला ग जाता माहेराला
ह्यांना नाही देणार ग कार
पेठेत चालवयाला
आमचा शेजारीच राहतो
सणासुदीला दांड्या तो मारतो
कधी मयताला गावी पाळतो गावी
पळतो गावी पाळतो
कधी नाही ते गेले ग बाई
ह्यांना माहेराला ह्यांना माहेराला
ह्यांना नाही देणार ग .....
पेठेत होता मुलींचा ताफा
ह्यांचा करावर कुठला ताबा
समोर आलं गटार
तोबा तोबा तोबा तोबा तोबा
तोबा
ह्यांची नजर ठरली ग नाही
बघता “पेठी” घोळक्याला “पेठी” घोळक्याला
ह्यांना नाही देणार ग
........
No comments:
Post a Comment